อารังค์! สัตว์ฟันแทะที่เก่งในการสร้างรังอย่างน่าอัศจรรย์

อารังค์ (Aardvark) หรือ “หมูป่าตัวไร้ขน” เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดกลางที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ด้วยรูปร่างที่ไม่เหมือนใครและนิสัยชอบขุดหลุม อารังค์มักถูกพบในทุ่งหญ้าสะวันนาและป่า abierta ของแอฟริกาใต้

อาศัยอยู่ในทวีปแอฟริกา แน่นอนว่าอาณานิคมของอารังค์กระจายอยู่ทั่วบริเวณที่กว้างขวาง ตั้งแต่แถบตอนใต้ไปจนถึงตอนกลาง และพบได้น้อยมากในแถบตอนเหนือ ตัวมันเองเป็นสัตว์หากินกลางคืนและเก่งในการขุดหลุม อารังค์จึงสร้างรังเป็น “อพาร์ทเมนต์” ขนาดใหญ่

ร่างกายของอารังค์นั้นแข็งแรงและมัดกล้ามเนื้อ มีความยาวประมาณ 100-150 เซนติเมตร ขาที่สั้นและแข็งแรงช่วยให้มันขุดดินได้อย่างคล่องแคล่ว อารังค์มีฟันเขี้ยวขนาดใหญ่ที่ใช้ในการกัดกินมดและปลวก ซึ่งเป็นอาหารหลักของมัน ฟันหน้าของอารังค์นั้นยาวและเรียวแหลม ช่วยในการเกาตัว และยังเป็นเครื่องมือที่ยอดเยี่ยมในการขุดหาอาหาร

ส่วนหางของอารังค์นั้นหนาและแข็งแรง ปกคลุมด้วยขนสีน้ำตาลอ่อน ช่วยให้มันทรงตัวระหว่างการเดินและขุดดิน ส่วนจมูกยาวและแฉะทำให้มันสามารถดมกลิ่นมดและปลวกได้จากระยะไกล

นิสัยและพฤติกรรมของอารังค์

ลักษณะ	รายละเอียด
กิจกรรม	อาศัยอยู่ในถ้ำหรือรังที่ขุดเองในเวลากลางวัน และออกหากินยามค่ำคืน
อาหาร	มดและปลวกเป็นอาหารหลัก
การสืบพันธุ์	ตั้งท้องประมาณ 7 เดือน ออกลูกครั้งละ 1-2 ตัว ลูกอารังค์จะอยู่ในรังเป็นเวลา 3-4 เดือน ก่อนที่จะเริ่มออกหากินเอง
อายุขัย	ประมาณ 20 ปีในสภาพแวดล้อมป่า

อารังค์เป็นสัตว์ที่เชี่ยวชาญในการขุดหลุม เนื่องจากขาหน้าที่แข็งแรงและมีกรงเล็บที่ยาวและคม มันสามารถขุดรูขนาดใหญ่และยาวได้อย่างรวดเร็ว เพื่อใช้เป็นที่อยู่อาศัยและหาอาหาร

นอกจากนี้ อารังค์ยังมีพิเศษอีกอย่างหนึ่งคือลิ้นของมัน ยาวประมาณ 30 เซนติเมตร และมีความยืดหยุ่นสูง ลิ้นนี้ช่วยให้มันสามารถเกาะมดและปลวกได้อย่างง่ายดาย และป้องกันไม่ให้แมลงเหล่านั้นหลุดหนี

เมื่ออารังค์ขุดหลุมเพื่อหาอาหาร มันจะใช้เสียง “แฮ่ก” หรือ “ครื่ก” เพื่อสื่อสาร เสียงเหล่านี้จะดังไปทั่วบริเวณ และเตือนสัตว์อื่นๆในพื้นที่

การอนุรักษ์อารังค์

อารังค์ถูกจัดอยู่ในประเภท “น้อยกว่าที่น่ากังวล” (Least Concern) ในรายชื่อของ IUCN อย่างไรก็ตาม การทำลายถิ่นที่อยู่และการล่าสัตว์เพื่อนำมาใช้เป็นอาหารได้ทำให้จำนวนประชากรของมันลดลง

เพื่อรักษาจำนวนประชากรอารังค์ให้คงอยู่ จำเป็นต้องมีการอนุรักษ์ถิ่นที่อยู่อาศัยของมัน และควบคุมการล่าสัตว์อย่างเข้มงวด นอกจากนี้ การศึกษาและวิจัยเกี่ยวกับพฤติกรรมและนิเวศวิทยาของอารังค์ยังมีความสำคัญอย่างยิ่ง